Nadat koploper Dynamo vorige week onze ongekende zegereeeks in 2013 op brute wijze had onderbroken, stond voor de mannenbroeders van Heren 2 afgelopen vrijdag weer een thuiswedstrijd op het programma. Ecare Apollo 8 4 (bent u er nog) had de eer zich te mogen vervoegen in onze Trefpunt Arena.

Hoewel wij intussen ook een aantal mannen op respectabele leeftijd hebben, kunnen onze gasten waarschijnlijk bogen op nog wat meer gemiddelde jaren (levens)ervaring. Wij kunnen dan ook alleen maar respect hebben voor het feit dat ze desondanks de vierde positie innamen in onze tweede klasse. Een positie die ze mede te danken hadden aan een 4-0 thuiszege op ons. Het liefst hadden we die wedstrijd van onze harde schijf gewist maar dat is niet gelukt. Het was kort gezegd een onvervalst drama zoals wij ons toen in Borne hebben gepresenteerd.

Dat kan beter, was onze insteek vooraf. Ook al moest dat dan gebeuren met een lichtelijk gekortwiekt en gehandicapt team. Op het appèl ontbraken om uiteenlopende redenen onder meer Schimansky, de broers Kotte, Küchen Jozef en Max. Daarnaast had Roberto een week eerder halsbrekende toeren uitgehaald op de trap in huize Kuipers, met zoonlief Douwe op zijn arm, en dat moest hij bekopen met een stel gekneusde ribben. Hij hees zich nog wel in het pak voor de serieuze noodgevallen, Maar aan fitte spelers (voor zover Piet fit genoemd mag worden) bleven er maar zes over en daarom hadden wij intussen ook het zekere voor het onzekere genomen en trainer Laurens voor de tweede keer dit seizoen gevraagd stand-by te zijn. Dat wilde hij.

Enfin, we begonnen de strijd met de regulier inzetbare zes: Jos the Boss en Piet, Benson en Johan the Man, Robje en Dennis the Menace. Dat was in de eerste set geen doorslaand succes. De tegenstander had een listige service en zocht vooral Dennis de Menace op nadat hij enige problemen had getoond met het verwerken van de vijandelijke projectielen. Daarnaast maakten we zelf teveel fouten en waren niet nauwkeurig genoeg, tot onze eigen frustratie. We verloren de eerste set dan ook met 25-21.

Dat kon niet de bedoeling zijn, dus werden de zaken in de tweede set, mede door een kleine omzetting in de opstelling, energieker aangepakt. We kwamen op voorsprong en toen Dennis problemen met de pass bleef houden, kwam Laurens hem gaandeweg in de set vervangen. We wonnen de set met 25-21 en dus stond het tot achter de komma 1-1.

In de derde kwam Dennis terug en deze set ging vervolgens lang gelijk op. Tegen de 20 werd Piet, die alle sets al een wat gefrustreerde indruk maakte en zich ergerde aan eigen fouten en die van teamgenoten, gewisseld voor Laurens. Het maakte niet veel uit, het bleef spannend en Apollo kwam dit keer het eerst op setpoint bij 24-23. We werkten het weg en vervolgens kwamen de gasten opnieuw op setpoint bij 25-24. Tenminste, dat dachten ze. Maar dat punt was mede tot stand gekomen door een achterspeler die wat al te enthousiast richting net was gekomen en de bal duidelijk boven de netrand speelde. Scheidsrechter Tom hield deze makker, die wel erg lang aan het net bleef drentelen in de gaten en toen deze vlak voor de service verplicht naar achter moest, wist Tom het zeker: achterspeler en dus geen setpoint voor Apollo maar voor ons! De Bornse mannen wisten in hun hart dat ze fout zaten maar tekenden toch luid protest aan en vroegen te langen leste nog om een dubbelfout om nog iets te redden, maar scheids Tom was terecht onverbiddelijk: 25-24 voor Wevo Heren 2 dat vervolgens ook meteen toesloeg: 26-24.

Dat was een beetje de genadeklap voor de gasten. In de vierde set liepen we al snel weg en hoewel Apollo later nog wel een beetje aandrong, konden we ze op afstand houden en uiteindelijk duidelijk verslaan met 25-17 en dus 3-1, een uitslag die even snel via de What’s app met de afwezigen gedeeld werd. Opdat ze maar in de gaten hadden dat we het ook prima zonder hen afkonden…

Dat betekende ook 4 punten en die 4 punten hebben we dus nu ook afstand genomen van Harambee, dat een dag voorafgaand aan ons duel een hard gevecht had geleverd met De Kater maar uiteindelijk met 3-1 ten onder was gegaan (laatste twee sets met een 26-24 nederlaag, daar zou je dus echt een kater van krijgen). Harambee staat dus op plek 10, een plek die promotie/degradatiewedstrijden betekent. Daar hebben wij niet veel trek in en we willen onze status als nummer 9 graag naar de meet brengen. Daarvoor hebben we nog drie duels, waaronder de laatste uit bij Harambee. Als het aan ons ligt hebben we voor die tijd al een veilige marge opgebouwd. Maar met als volgende tegenstander nummer twee Flevoll, dat dan voor de laatste kans op de titel strijdt, lijkt dat nog lastig genoeg te worden.

Maar daarvoor wensen we iedereen en dus ook onszelf nog een Zalige Pasen en zijn we benieuwd hoe de nieuwe Paus het ‘bedankt voor die Blumen’ uitspreekt.