Wevo heren 2

Het eind van de competitie komt er aan en dus ook de beslissingen over titels, degradatie en promotie- danwel degradatiewedstrijden. Voor de mannen van Heren 2 zag het er in de donkere dagen voor en na kerst erg donker uit maar zoals jullie inmiddels weten, hebben we ons aan de duisternis weten te ontrukken in de eerste maanden van dit jaar.

Met slechts twee nederlagen en vijf zeges stonden we aan de vooravond van dit speelweekeinde stevig op de negende plaats. De op twee na laatste wedstrijd was echter een lastige: een uitwedstrijd tegen de nummer twee Flevoll 1. Een ploeg die nog een minieme kans op de titel had. Dan moest er wel met 4-0 van ons gewonnen worden en dat was ze in de eerste wedstrijd in Weerselo tamelijk moeiteloos gelukt. Maar dat voelt voor ons intussen als ware het een ander tijdperk.

Goedgemutst verzamelden we ons in ’t Trefpunt vrijdagavond. We konden het rustig aan doen want de aanvang was gepland voor 21.00u maar Flevoll had de avond tevoren gebeld met het verzoek of we daar 21.30u van konden maken omdat een aantal spelers een avondwake had. We hebben daar vanzelfsprekend gehoor aan gegeven. In de selectie ontbraken drie krachten die doorgaans wel van de partij zijn. Jos the Boss had een uitstapje naar Gent, Benson had een uitstapje in Nederland en Roberto leeft op paracetamol sinds zijn bijna fatale val van de trap. Laatstgenoemde kwam echter vlak voor aanvang van de wedstrijd ons nog wel even aanmoedigen en als dank mocht hij meteen als teller aan de slag. Want Flevoll had slechts 6 spelers tot zijn beschikking. Nogmaals: wij zijn de beroerdste niet en dus zijn we Flevoll ook op dat gebied tegemoet gekomen.

Nou moet gezegd dat Flevoll zich ook van zijn beste kant liet zien en dat betrof de scheidrechter. We zullen niet verder in detail treden maar voor deze keer vond Piet het helemaaaaaal niet erg om plaatsvervangend aanvoerder te zijn…..

Goed, coach Dirty Harry Van Gaal Himself (DHVGH) had de keuze uit acht spelers en voor de eerste set zette hij zijn kaarten op Slep en Piet als spelverdelers, Johan the Man en Kök’n Jos op midden en Robje en Rich op de buitenkant. De eerste set was meteen op een hoog niveau en lang leek het net even een niveautje te hoog voor ons. Maar we bleven vechten voor elke bal en ziedaar: niet zonder effect want we wonnen de eerste set!!

Met zo’n start kon coach DHVGH niets anders dan de basis laten staan voor de tweede set. Maar daarin ging het een stuk minder. We kwamen er niet aan te pas, bij Flevoll lukte werkelijk alles en ook het geluk, een handvol ballen via de netrand, hielp hen een handje. Kortom: we verloren set twee.

Maar coach DHVGH had nog steeds vertrouwen in zijn zes en liet ze ook aan set drie beginnen, maar met de opmerking dat hij halverwege Dennis the Menace zou inbrengen. Deze derde set ging weer gelijk op, met een licht voordeel voor Flevoll maar opnieuw gaven we niet op. Coach DHVGH hield woord en bracht Dennis the Menace voor Rich en Dennis had een goede binnenkomer op de service. De tegenstander, wellicht onder de indruk van de imposante verschijning van The Menace, raakte even van slag, wij sloegen meteen toe en zie: we wonnen set drie!

Dit was al een bijzondere stand maar zou er dan echt een geweldige stunt aan zitten te komen? Helaas, nog niet in de vierde set. Flevoll deed er een schepje bovenop, bij ons was het net even wat minder en dus was er een vijfde set nodig. Een van de weinigen die daar niet rouwig om was, was Piet maar dan ook alleen vanwege de hernieuwde toss en het (koude) handje schudden van de scheids. Voor de rest kreeg hij steeds meer last van zijn rug maar echte alternatieven waren er niet.

In de vijfde set deden we echt wel ons best maar Flevoll wilde niet meewerken aan een stunt en won uiteindelijk met 15-12 en de wedstrijd met 3-2. Maar goed, we hadden we mooi twee punten in de pocket en dat is niet veel teams gelukt tegen Flevoll. De stemming was dan ook al snel weer goed en dus kon in de kleedkamer de nieuwsgierige trainer op de hoogte gebracht worden via de What’s App. Coach DHVGH deed dat ook, vertelde dat we punten hadden gepakt maar zei niet hoeveel. Dat maakte trainer Laurens weer kwaad en iets al te optimistisch want hij hoopte op drie punten. Nou ja, succes went wel heel snel, zullen we maar zeggen. Maar we denken dat hij ook wel kan leven met twee punten.

Hierdoor, en door de 4-0 zege van Dynamo Tubbergen op Harambee, is Dynamo kampioen en staan wij zes punten voor op Harambee dat tiende (en dus op een p/d plek) staat. We willen hen graag onder ons houden en daar hebben we zelf ook nog de hand in want op de slotdag moeten we nog naar de Universiteit. Maar als het aan ons ligt zijn we voor die dag al veilig. En dan moeten er komende vrijdag punten gepakt worden tegen Mare Volley. De laatste thuiswedstrijd is in de Trefpunt Arena en gaat gepaard met de Ladies Night. Dat betekent dat het gebruikelijke aantal toeschouwers verviervoudigd is. Maar er kan nog steeds volk bij, dus kom ons komende vrijdagavond aanmoedigen!!! Aanvang 20.30u.