Tweede thuiswedstrijd voor de mannen van Heren 2 afgelopen vrijdag. Kenmerkend voor het hoge niveau waarnaar de mannen zich hebben weten op te werken in de nadagen van hun roemruchte carrière, was dat de tegenstander een van de liefst zes Heren 1 teams in deze competitie was: ATC 1. (NB Wevo Heren 2 speelt intussen maar een niveau lager dan Wevo H1 maar dat terzijde…)

ATC had twee andere H1 teams als tegenstander gehad en beide duels met 3-1 verloren. We konden niet zo goed inschatten wat dat waard was, maar waren vol goede moed.

Bij het inslaan zagen we dat de gemiddeld behoorlijk jongere tegenstander behoorlijk hoog zat en de ballen ook hard kon raken. Maar inslaan zegt altijd niet alles…

Nou ja, voor het begin van de wedstrijd zei het wel wat. De basis van Jos the Boss, Piet, Johan the Man, Benson, Robje en Rich werd behoorlijk weggeslagen. En dat ondanks het enthousiaste geblaf van de eregast op de tribune, de hond van Küchen Jozef die als traktatie op Werelddierendag een volleybalwedstrijd van Wevo Heren 2 mocht bezoeken. En zeg nou zelf: welke hond droomt daar nou niet van? Nou, deze hond al redelijk snel want zijn enthousiaste geblaf veranderde al gauw in berusting bij het zien van de apathische mannen in blauw. Er was weinig beleving, tot grote ergernis van een van de spelverdelers die dat niet onder stoelen of banken stak. Er moest al snel een time-out genomen worden maar het leek niet te helpen. Nog een time-out en wat betere serves verder begon de thuisploeg tekenen van leven te vertonen, vooral door toedoen van Johan the Man die links en rechts de meest onmogelijke ballen opdook. En verdomd, tegen het einde van de set werd het zowaar nog spannend ook. We leken de set nog te pakken maar ATC kwam uiteindelijk met de schrik vrij: 24-26.

We hadden echter vertrouwen getankt en zo begonnen we ook aan de tweede set. We pakten meteen een voorsprong van een punt of vijf. Dat hielp en gestaag gingen we door richting de 20 punten. Maar tegen het eind van de set gebeurde het omgekeerde van de eerste set: dit keer kwam ATC dichterbij en dichterbij en zelfs nog langszij. Toch wisten we op het beslissende moment de zege voor de poorten van de hel weg te slepen: 25-23.

Vervolgens vond een van de mannen op de bank dat hij lang genoeg had gezeten en hij kwam in het veld, tot enthousiasme van het massaal opgekomen publiek inclusief hond. Erg veel zoden zette het jammergenoeg niet aan de dijk. ATC pakte dit keer de zaken vanaf het begin energiek op, nam een redelijke voorsprong en gaf deze niet meer weg ondanks wat verse Wevo-krachten aan het eind: 16-25. En eigenlijk bleek de vierde set, met de verse krachten die bleven staan, hetzelfde resultaat te geven. We kwamen te weinig aan de eigen aanval toe die, indien gelanceerd, bijna altijd succesvol was. Het einde van het liedje was dus een 3-1 nederlaag. Wel een puntje waar stiekem eigenlijk was gerekend op twee puntjes en dat had er ook best ingezeten gezien het verloop van de eerste twee sets. Maar ja, wat niet is kan nog komen. Misschien wel vrijdag in Vasse, waar weer een eerste team op ons wacht, naar het schijnt nog in de oude, kleine zaal: Esch Stars 1. We zijn benieuwd.